De Stroate organiseert Two Days Of Street Culture

Het is de derde keer dat je de ‘King of the Bowl’ breakbattle organiseert. Deelnemers komen uit verschillende landen, zelfs tot uit Argentinië dit jaar. Waar vind of ontdek jij die b-boys en -girls en hoe krijg je die helemaal van Argentinië naar Kortrijk voor een battle?

Stan: “Buitenlandse deelnemers zijn vooral b-boys die zelf naar verschillende landen reizen en bekijken welke battles daar plaatsvinden tijdens de periode van hun verblijf. Promotie is natuurlijk ook belangrijk om deelname te stimuleren. Via social media zoals Facebook en Instagram promoot ik het event. We maken ook altijd een aftermovie van elke editie, wat ook veel mensen warm maakt.

Er is ook veel mond-aan-mond reclame binnen de scene wat ook zeker voor een boost zorgt. Als er vragen komen van buitenlandse b-boys helpt het als je snel antwoordt en hen voldoende informatie geeft over het evenement en de stad.”

Zo’n breakbattle, hoe gaat dat in zijn werk? Hoeveel deelnemers zijn er, wie beslist wie de winnaar is, …?

“Dit jaar was de battle twee tegen twee. Twee b-boys nemen het dus op tegen twee anderen. Ze krijgen elk één ronde en geven hierbij het beste van zichzelf. Hierna beslist de jury welk duo doorgaat naar de volgende ronde.

In België is de break-scene redelijk groot maar toch kent iedereen elkaar wel. Dus als er een evenement online komt, komen de meeste Belgische b-boys daar wel op af. Elk jaar zitten we toch minstens aan 25 duo’s, dus 50 deelnemers.”

Jij wordt ondersteund door het ondernemerschapsproject ‘Weefsel’ van De Stroate. Waar ben jij zoal mee bezig en hoe kwam je hier terecht?

“Ik leerde De Stroate kennen via een kennis van mij, die me meenam naar een workshop ‘rap’. Ik begon er zelf met slammen, poëzie schrijven en later met rappen. Bij de opbouw en afbraak van feestjes hielp ik vaak, zo kon ik de organisatie van zo’n evenement van dichtbij bekijken. Weefsel organiseert ook ‘project talks’ waarbij ondernemers en organisatoren komen spreken die hun pluimen al verdiend hebben binnen de urban/hiphop wereld.”

Als organisator van de rapbattle, zijn er bepaalde regels/normen/aandachtspunten die vooropgesteld worden bij zo’n battle om alles in goede banen te laten verlopen?

“De belangrijkste ongeschreven regel is dat er respect moet zijn tussen de deelnemers. In zo’n battle worden harde woorden gezegd en daar moet je mee kunnen omgaan. Ik had het geluk dat ‘mijn’ deelnemers elkaar allemaal kenden. Fysiek contact tijdens de battles is ook verboden.

 ‘Always have a back-up plan.’ Die regel is denk ik op veel meer toepasbaar dan op battles alleen, maar aangezien de rondes volgens een piramidesysteem verlopen kan één afwezige deelnemer alles een stuk moeilijker maken. Als organisator vind ik het ook belangrijk dat zowel deelnemer als crew zich geapprecieerd voelt.”

Wat zijn volgens jou de sterktes van Two Days of Street Culture? Qua organisatie, concept, …?

Tomas, jeugdhuisondersteuner: “Two Days Of Street Culture is de jaarlijkse exponent van onze werking en het grootste evenement op jaarbasis. We zetten de diversiteit van onze werking extra in de kijker door alle hiphopverenigingen die we huisvesten te betrekken of een plekje te geven. Op deze manier is er sprake van een immens netwerk en draagvlak om dit soort events op poten te kunnen zetten.

Het open karakter spreekt de mensen aan, men spreekt van een ‘goeie vibe’ en er is natuurlijk tal van spektakel met oa de graffitidemo’s, breakdancebattles, de bmx-wedstrijd en de rapbattles. Dit aangevuld met de nodige workshops en optredens zorgt voor een breed bereik van publiek, zowel jong als oud voelen zich hier thuis.

Two Days Of Street Culture was oorspronkelijk één dag, nu zijn het er al twee. Dat alles is enkel en alleen mogelijk door de ondersteuning van onze vrijwilligers. We proberen hen dan ook al doorheen het jaar warm te maken met verschillende meetings waarin er samen wordt overlegd over het programma en de organisatie voor op – en afbouw.”

Als Hip Hop academie lijkt community heel belangrijk. Hoe hou je zo’n community in stand en hoe straal je die uit?

“In de eerste plaats heb je nood aan een ontmoetingsplaats, voorzien van het nodige aanbod en materiaal. Van hieruit start alles, zo kan je vraaggericht werken en inspelen op mensen hun noden en vragen. Zo creëer je ook een persoonlijk contact. Door in dialoog te gaan en hen te betrekken bij het nemen van beslissingen rond projecten geef je hen een stem en medeverantwoordelijkheid. Op die manier ontstaat er een samenhorigheidsgevoel en wakker je het engagement aan. Het streven naar een gezamenlijk doel is de sleutel.

In de tweede plaats moet je voor iets staan of een identiteit uitstralen. Je brengt een verhaal waar mensen zich in kunnen vinden, uiten en vooral thuis voelen. Die identiteit dient zich dan ook gelijk te stellen met de doelgroep waardoor er een open dialoog ontstaat waar alles bespreekbaar is en moet zijn. Je bouwt een vertrouwensband op en leert van en aan elkaar.

Als je dit alles combineert, bekom je een harmonie of ketting waarin elke schakel van belang is en zich ook zo voelt. En dat is meteen ook je uitstraling naar de buitenwereld toe.”